Uit verschillende onderzoeken blijkt dat veel nieuwe werknemers en junior medewerkers vastlopen. Ze leren te weinig en groeien te langzaam als er binnen een organisatie veel wordt thuisgewerkt.
Fysieke contactmomenten zijn dus belangrijker dan ooit! Om te leren van je ervaren collega’s, maar ook om procedures te leren kennen of te weten waar je informatie binnen een organisatie kan vinden.
Toen ik mijn carrière startte werd ik al gekoppeld aan zo'n ouwe rot in het vak. Er was zoiets als het “meester-gezel-leerling” principe, gebaseerd op de methodiek dat de 'leerling' meeloopt met de 'meester' en zich gaandeweg door afkijken, oefenen, meelopen, overnemen de beroepshandelingen eigen maakt. De Leerling wordt Gezel en mag zich na vele jaren ervaren Meester noemen.
Ervaring maakt dus dat je een specialisme goed en vakkundig kunt uitvoeren en wordt dus bepaald door wat je hebt meegemaakt. En ja, wat je meemaakt heeft vaak positieve kanten, maar heeft soms ook een keerzijde. In de loop van je carrière gaan er dingen fout of neem je foute beslissingen. Dat is allemaal onderdeel van het leerproces.
Ik weet dat in veel organisaties nu met het modernere buddy-systeem wordt gewerkt. Elke werknemer krijgt naast een manager ook een buddy. Zo’n buddy kan je uitleggen hoe je bijvoorbeeld verlof aanvraagt of hoe je bepaalde werkzaamheden uitvoert, zonder dat je hiervoor steeds je manager moet lastigvallen. Prima ontwikkeling dus!
Maar, of je het nu Meestergezel, Buddy, Coach of Mentor noemt, de kern blijft wat mij betreft hetzelfde: "Gun iedereen het meesterschap en laat ze niet zwemmen maar zie naar ze om". Ze verdienen het!
🔥 "Maak er jouw (Meester-)werk van!" 🔥
Comments